ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Κτήριο
Η αρχιτεκτονική του κτηρίου
Στα τέλη Οκτωβρίου 1997, στην 20ή επέτειο της ίδρυσης του, το Μουσείο άφησε την παλιά του στέγη στην οδό Αμαλίας και μετακόμισε στη νέα του μόνιμη στέγη, ενώ ένα χρόνο αργότερα τον Μάρτιο του 1998 πραγματοποιήθηκαν και τα επίσημα εγκαίνια.Το αρχιτεκτόνημα της οδού Νίκης 39 παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Δημιουργήθηκε μέσα στο κέλυφος του διατηρητέου νεοκλασικού κτηρίου, κρατώντας ανέπαφη την εξωτερική του όψη, ενώ το εσωτερικό του ανακατασκευάστηκε πλήρως. Διαθέτει τέσσερις ορόφους, οι τρεις από τους οποίους χωρίζονται σε τρία ανισόπεδα επιμέρους επίπεδα. Όλα τα επίπεδα διαρθρώνονται ακτινωτά γύρω από ένα κεντρικό οκταγωνικό οπαίο, το οποίο εκτείνεται από το υπόγειο του κτηρίου μέχρι το μικρό δώμα. Περιγράφεται από οκτώ μεταλλικές κολώνες, γύρω από τις οποίες αναπτύσσεται και το κλιμακοστάσιο, σχηματίζοντας μια περιελισσόμενη σπείρα, η οποία δημιουργεί ανάταση με την ανοδική πορεία της.
Η θεματολογική ανάπτυξη της μόνιμης έκθεσης του Μουσείου ακολουθεί την περιέλιξη αυτού του οκταγωνικού άξονα, καθώς τα αρχιτεκτονικά επίπεδα ορίζουν και τα εκθεσιακά. Το οπαίο καλύπτεται από γυάλινο θολωτό φεγγίτη που επιτρέπει την είσοδο φυσικού φωτός στο μουσείο. Από αυτή την αρχιτεκτονική επιλογή προκύπτει ένα ενδιαφέρον περιβάλλον με πολλές γωνιώδεις μορφές και σχήματα, που ξεκινούν από τον κεντρικό κυκλικό φωταγωγό. Οι εσωτερικοί χώροι, σε τόνους που κυμαίνονται από το υπόλευκο έως το ανοιχτό ροδακινί, στοχεύουν στο να απαλύνουν τα πολλαπλά γωνιώδη σχήματα, αλλά και να δημιουργήσουν ένα διακριτικό, ουδέτερο βάθος για τα πολύχρωμα εκθέματα. Τα πατώματα καλύπτονται από άσπρο μάρμαρο και φυσικό ξύλο, το οποίο εντείνει τη ζεστή και οικεία ατμόσφαιρα που ήδη αποπνέει το κτήριο.
Ο διαθέσιμος χώρος έχει διαμορφωθεί έτσι ώστε να στεγάσει τη μόνιμη έκθεση, τις αίθουσες περιοδικών εκθέσεων και σύγχρονης τέχνης, τα εκπαιδευτικά προγραμμάτα, τη βιβλιοθήκη, το φωτογραφικό αρχείο και εργαστήριο, το εργαστήριο συντήρησης καθώς και τους επιμέρους χώρους εργασίας.
